Jona kreeg een nier van zijn moeder

Na lang ziek te zijn, bleek Jona (10) genetisch nierfalen te hebben. De enige oplossing was een donatie. Zijn moeder Veronique was de beste match en stond een nier af.

Jona en Veronique

Eerst dialyse

“Als de mooiste periode van mijn leven, zo kijk ik terug op de donatie. Want die maakte mijn zoon weer gezond. Lange tijd ging het heel slecht met Jona. Hij gaf over na het eten, hij was vaak vermoeid en hij viel na school al in slaap in de auto. Hij had ook voortdurend dorst, zelfs als hij drie à vier liter water per dag dronk. Ik ben met hem achtereenvolgens naar de kinderarts, de psycholoog en de uroloog geweest. Maar niemand wist wat er mis was. Uiteindelijk werden we doorverwezen naar UZ Leuven. Daar kregen we de diagnose: nierfalen. Door een genetische fout waren de nieren van Jonas niet genoeg ontwikkeld, waardoor ze niet goed werkten.” 

“Het goede nieuws was dat ze hem konden helpen. Eerst met medicatie, daarna met nierdialyse. De dialyse was heel belastend voor hem. Jona moest drie keer per week vier uur aan de dialyse en was er telkens doodziek van. Het is vreselijk om je kind zo te zien lijden. De nierdialyse hielp gelukkig wel, maar de dokters hadden van in het begin gezegd dat hij op korte termijn een nieuwe nier moest krijgen. Ze wilden het liefst met een levende donor werken, omdat je dan minder risico’s en sneller betere resultaten hebt.”

“Jona zegt altijd dat hij nu met hart en nieren met mij verbonden is

Moederleeuwin

“Voor de levende donatie hadden we meteen een aantal kandidaten: ikzelf, mijn man, mijn ex-man en Jona’s vader, zijn plusmama, mijn vader… Hartverwarmend was dat. Allereerst moest de bloedgroep dezelfde zijn, en daarna moest er een weefselmatch zijn. Uiteindelijk bleek ik van alle kandidaten de beste match voor Jona. Ik heb geen seconde getwijfeld of ik het zou doen of niet. Als moeder voel je in zulke omstandigheden de leeuwin in jezelf naar boven komen: je doet werkelijk alles om je kind te redden.”

“Dat Jona beter werd, was het allerbelangrijkste voor mij. Aan mezelf heb ik eigenlijk nauwelijks gedacht. Toen we beiden in naar het operatiekwartier gebracht werden, was ik zenuwachtig voor hem, niet voor mij. Ik weet ook nog hoe ik na het ontwaken meteen naar de intensieve dienst van kindergeneeskunde wilde. Eigenlijk mocht dat pas de dag erna, maar ik heb mijn man verplicht om me ernaar toe te rijden in een rolstoel. (lacht) Ik heb daar dan tien minuutjes zijn hand kunnen vasthouden. Daarna kon ik niet meer en heb ik de hele dag geslapen.” 

Ook jij bent donor.
Geef leven door.

Jona en Veronique

Jona en Veronique

Leven met één nier

“Zowel met Jona als met mij gaat het heel goed. Zijn nier werkt goed, hij plast goed en de anti-afstotingsmedicatie werkt. Mensen zeggen soms dat ik straal, maar dat komt doordat ik zo gelukkig ben dat mijn zoon weer beter is. Zelf leef ik nu met één nier. Daardoor ben ik snel moe en kan ik voorlopig enkel halve dagen werken. Maar dat wordt beter, hebben de dokters me verzekerd. De nier die ik overheb, zal groter en sterker worden.
Jona beseft wat ik voor hem gedaan heb. Hij heeft al zo’n honderd keer ‘dank je’ gezegd. Maar dat hoeft helemaal niet, ik heb met veel liefde gedoneerd. Met kerst heeft hij van zijn eigen centjes een halsketting gekocht, met een hartje aan, bij een juwelier waar hij samen met mijn moeder naartoe is gegaan. De tranen vloeiden over mijn wangen toen ik dat kreeg. Hij zegt ook vaak: ‘Nu ben ik met mama verbonden met hart en nieren.’ Hij had dat ergens gelezen en had dat onthouden. Zo mooi.”

Het verhaal van Veronique werd ook in een video gegoten.

Bekijk de getuigenis van Veronique

 

Of bekijk hoe Jona zijn ziek-zijn en transplantatie ervoer.